در دو سوره قرآن کریم یعنی سوره های (کهف و انبیاء) از یأجوج و مأجوج سخنانی آورده شده است که از مراجعه به تفسیر این آیات روشن می شود یأجوج و ماجوج اقوامی مفسد و خونخوار از انسانها بوده اند که همواره برای ساکنان اطراف محل سکونت خویش مزاحمت و نا امنی ایجاد می کرده اند ، در تفسیر آیات مربوط به ذوالقرنین آمده است که وی در یکی از سفرهای خود به گروهی از مردم رسید که بین دو کوه زندگی می کردند آنان که ذوالقرنین را صاحب قدرت و توانایی یافته بودند، گفتند: که طایفه یاجوج و مأجوج در این سرزمین فساد می کنند آیا حاضری پولی از ما بگیری و میان ما و آنها سد ایجاد نمایی؟ ذوالقرنین در پاسخ آنان گفت: اموال و امکاناتی که پروردگارم در اختیارم گذاشته از آن چه شما پیشنهاد می کنید بهتر است... و بدین ترتیب سدی آهنین در مقابل یأجوج و مأجوج ایجاد کردند. در این که منظور از اینها چه اقوامی بوده اند دلائل فراوانی از تاریخ در دست است که در نواحی مغولستان اقوامی بوده اند که به سرعت زاد و ولد کرده و پس از کثرت به شرق و جنوب سرازیر می شده اند و برای این حرکت سیل آسا و مخرب و ویرانگر دورانهایی ذکر شده است یکی هجوم این قبائل وحشی در قرن چهاردهم میلادی به زمامداری آتیلا به امپراطوری روم و دیگری حمله اینها به ممالک اسلامی به سرکردگی چنگیز در قرن دوازدهم میلادی و... به هرحال در آیه( 96 انبیاء) گشوده شدن سد و هجوم با سرعت یاجوج و مأجوج یکی از علائم قیامت شمرده است و عده ای برآنانند که این علامت مغول و چنگیزخان در قرن دوازدهم میلادی محقق شده است. البته در تفاسیر معانی دیگری نیز برای این آیه ذکر شده است که دارای اشکالاتی است برای توضیحات بیشتر می توانید به تفسیر نمونه (ج 13 و 12 ذیل آیه های 94 سوره کهف و 96 انبیاء) و هم چنین به  ترجمه تفسیر المیزان( ج 14 و 13 ) ذیل همین آیات مراجعه نمائید.