مهدی موعود | mahdimouood.ir

وجود مقدس حضرت بقیة الله الاعظم ، اروحناله الفداء، در معارف به عنوان «خونخواه کشته کربلا» (1) شناخته شده و شیعیان همراهی با آن امام منصور برای گرفتن انتقام خون حسین(ع) و یارانش را یکی از آرزوهای بزرگ خود می دانند، (2) تا جایی که در هر عاشورا به یکدیگر اینگونه سر سلامتی می دهند: «اعظم الله اجورنا بمصابنا بالحسین(ع) و جعلنا و ایاکم من الطالبین بثاره مع ولیه الامام المهدی من آل محمد:» (3)

پس همین که شب عاشورا نزدیک شد حضرت امام حسین علیه السلام اصحاب خود را جمع کرد، حضرت امام زین العابدین علیه السلام فرموده که من در آن وقت مریض بودم با آن حال نزدیک شدم و گوش فرا داشتم تا پدرم چه می‌فرماید، شنیدم که با اصحاب خود گفت:

در واقعه عاشورا افردی که در میدان با داس و شمشیر و سنان، رو به روی اهل حق ایستادند، عمله‌هایی بودند که با پشت گرمی فرماندهان نشسته در کوفه و شام و در هوای دریفات مقرّری و وعده حاکمیّت بر ری شمشیر می‌زدند؛ در حالی‌که در آنچه می‌کردند، مسئول بودند و بی‌گمان مشمول شماتت و لعن خدا، رسول خدا(ص) و جمله مؤمنان. چنان‌که خوب بررسی کنیم، می‌توانیم به بنیان‌گذاران ظلم و ستم و حتّی پشت سر آنها، به بنی‌اسرائیل کین‌جو و عنود برسیم. مؤمن، ضرورتاً می‌بایست ژرف و وسیع بنگرد و چون عقابی شاه بال تبرّی جستن و تولّی جستن را باز کند که هیچ چیز و هیچ کس از منظرش پنهان نماند.

در تاریخ اسلام دو شخصیت بزرگ با لقب سید الشهدا شناخته می شوند: حمزة بن عبدالمطلب و حسین بن علی علیه السلام.