مهدی موعود | mahdimouood.ir

خضر (ع) از انبیای الهی است. او از شاهزادگان بود و پدرش مال و نعمت بسیار داشت؛ امّا خضر دوستدار حکمت بود و به راه پیغمبری می‌رفت و تا در خانواده خود بود، به راهنمایی گمشدگان و دستگیری بینوایان می‌پرداخت و چون به پیغمبری رسید، به راهنمایی قوم ذوالقرنین فرمان یافت. ذوالقرنین جهان‌داری آگاه بود و خضر را گرامی داشت و خداپرستی وی را ستایش و در کارها با وی مشورت می‌کرد و کار دین و شریعت مردم را به او محوّل ‌ساخت.

برای رهبر حق، مسألة عدالت و پارسایی از مهمترین ویژگی‎هایی است که موجب عدالت گستری و امنیت و سلامتی جامعه شده، و مردم را از دلبستگی‎هایی که موجب دوری از خدا پرستی و خالص می‎گردد حفظ می‎کند.

حضرت سلیمان (علیه السلام) در عین آن که دارای آن همه قدرت و مکنت بود، هرگز مغرور نشد و از حریم عدالت و پارسایی و ساده زیستی خارج نگردید. و اگر دارای قصرهای عالی و بلورین بود، آن قصرها را برای زندگی مرفه خود نمی‎خواست بلکه یک نوع اعجاز مقام پیامبری او در شرایط آن عصر بود، تا همه را به سوی خدای یکتا و بی‎همتا جذب کند.

شیوه زندگی او چنین بود که وقتی صبح می‎شد، از اشراف و ثروتمندان روی می‎گردانید و نزد مستمندان و فقیران می‎رفت و کنار آنها می‎نشست و می‎گفت:

«مِسکینَ مَعَ الْمَساکِینِ؛ مسکین و بینوایی همنشین مسکینان و بینوایان است.»

یعنی مسیح (علیه السلام) از نشانه‌های قیامت است و همه اهل کتاب، مسیحی و یهودی ، به او ایمان می‌آورند; و ایمان آنها زمانی است که خدا وی را به دنیا می‌فرستد و مسیح و آیات و نشانه‌های خدا را می‌بینند.

حضرت امام زاده عبد العظیم الحسنی ‍(ع) (مدفون در شهر ری) روایت کرده است: از امام نهم امام محمد تقی جواد الائمه (ع) از پدرش حضرت امام رضا (ع) از پدرش حضرت امام موسی کاظم (ع) از پدرش حضرت امام جعفر صادق (ع) از پدرش حضرت امام محمد باقر (ع) از پدرش حضرت امام زین العابدین (ع) از پدرش حضرت امام حسین سید الشهداء (ع) از پدرش حضرت امیر المومنین علی ابن ابی طالب (ع) که آن حضرت فرمود:

بر اساس آیات قرآن‌، یهود و نصارا تا روز قیامت وجود دارند: “وَ مِن‌َ الّذین‌َ قالوا اِنّا نصاری‌َ اَخَذنا میثاقهم‌… فَأَغرَیْنَا بَیْنَهُم‌ْ العداوَة‌َ وَالْبَغْضَأَ اِلی‌َ یوم القیامة‌…;(مائده‌،۱۴) و از کسانی که گفتند: ما نصارا هستیم‌، از ایشان پیمان گرفتیم‌، و بخشی از آن‌چه را به آن اندرز داده شده بودند فراموش کردند، و ما هم تا روز قیامت میانشان دشمنی و کینه افکندیم‌…”; “وَقَالَت‌ِ الْیَهُودُ یَدُ اللَّه‌ِ مَغْلُولَة‌ٌ…وَأَلْقَیْنَا بَیْنَهُم‌ُ الْعَدَ َوَة‌َ وَالْبَغْضَآءَ إِلَی‌َ یَوْم‌ِ الْقِیَـَمَة‌…;(مائده‌،۶۴) و یهود گفتند: “دست خدا بسته است‌.”… و ما تا روز قیامت میانشان دشمنی و کینه افکندیم‌.”

نام کتاب مقدّس مسیحیان، انجیل است که به دست چهار نفر جمع آوری شده و به نام نویسندگان آن مشهور گشته است. انجیل کنونی مشتمل بر چهار انجیل متّی، مرقس، لوقا و یوحنا است. اینک، متن برخی از آن بشارت ها را که در انجیل آمده است، می آوریم:

 

و فوراً بعد از مصیبت آن ایام، آفتاب، تاریک گردد و ماه، نور خود را ندهد و ستارگان از آسمان فرو ریزند و قوت های افلاک، متزلزل گردد. آن گاه علامت پسر انسان در آسمان پدیدار گردد و در آن وقت، جمیع طوایف زمین، سینه زنی کنند و پسر انسان را ببینند که بر ابرهای آسمان، با قوت و جلال عظیمی می آید.(انجیل متی، باب 24)

در کتاب تورات و ملحقات آن ، بشارت های زیادی دربارة آمدن منجی موعود و ظهور مصلحی جهانی در آخرالزمان آمده است که به قسمتی از آن اشاره می شود:

 

یکی از پرسش های مطرح درباره امام عصر علیه السلام این است که چرا آن حضرت دو غیبت داشته است؛ یکی غیبت صغرا و دیگری غیبت کبرا؛ چرا از همان ابتدا، غیبت کبرا آغاز نشد و آن حضرت پس از یک دوره غیبت هفتاد ساله، غیبت کبرای خود را شروع کرد؟