مهدی موعود | mahdimouood.ir

انسان در وجود خود، دو گونه آرزو را درک می‌کند، آرزوهای ناشی از فطرت و آرزوها ناشی از طبیعت و این‌گونه است که روایات ما هم مدح‌کننده امل و آرزوست و هم مذمّت‌کننده آن و خداوند سبحان قسم اوّل را اجابت، زمینه‌های تحقّق آن را فراهم و مکلّفان را به محقّق ساختن آن مکلّف نماید. وجه بارز و ممیّزه مهمّ این نوع آرزوها فرامحیطی بودن آنهاست، از این‌رو وجه مشترک تمام انسان‌هاست.

امام زمان (عج) القابی دارد، منزّل از آسمان، حقیقت «اسماءُ تُنزَلُ من السَّماء»1 درباره معصوم، صادق و مبتنی بر دارایی حقیقی است. هر یک از این القاب و اسامی، شرح کتاب گونه لازم دارد، یکی از این القاب امنیّه است؛ یعنی آرزو «بِنَفْسی اَنْتَ اُمْنِیَّةُ شائِقِ یَتَمَنّی، مِنْ مُؤْمِنِ وَ مُؤْمِنَةٍ ذَکَراً فَحنّا؛2
جانم فدایت تو آرمان و آرزوی هر مرد و زن مشتاق مؤمنی هستی که آرزویت کنند و به یادت ناله سر دهند.»

یعنی مسیح (علیه السلام) از نشانه‌های قیامت است و همه اهل کتاب، مسیحی و یهودی ، به او ایمان می‌آورند; و ایمان آنها زمانی است که خدا وی را به دنیا می‌فرستد و مسیح و آیات و نشانه‌های خدا را می‌بینند.

حضرت امام زاده عبد العظیم الحسنی ‍(ع) (مدفون در شهر ری) روایت کرده است: از امام نهم امام محمد تقی جواد الائمه (ع) از پدرش حضرت امام رضا (ع) از پدرش حضرت امام موسی کاظم (ع) از پدرش حضرت امام جعفر صادق (ع) از پدرش حضرت امام محمد باقر (ع) از پدرش حضرت امام زین العابدین (ع) از پدرش حضرت امام حسین سید الشهداء (ع) از پدرش حضرت امیر المومنین علی ابن ابی طالب (ع) که آن حضرت فرمود:

یکی از پرسش های مطرح درباره امام عصر علیه السلام این است که چرا آن حضرت دو غیبت داشته است؛ یکی غیبت صغرا و دیگری غیبت کبرا؛ چرا از همان ابتدا، غیبت کبرا آغاز نشد و آن حضرت پس از یک دوره غیبت هفتاد ساله، غیبت کبرای خود را شروع کرد؟

طبق روایات متواتر اسلامی، آن بزرگوار دارای دو غیبت است: غیبت صغری و غیبت کبری و در عصر غیبت صغری رابطه با آن حضرت(ع) توسط نواب خاصشان برقرار می‌شد و در عصر غیبت کبری آن حضرت دارای نواب عام است و صفات ایشان نیز به طور کلی و کامل تعریف شده است.

در روایات آمده که ولی عصر(عج) زمانی ظهور می‌کند که زمین پر از ستم شود، اما معنای این روایت‌ها چنین نیست که پر شدن جهان از ظلم و ستم، علت ظهور است، بلکه می‌فرماید: هنگام ظهور وضع جهان چنین خواهد بود.

معارف عمیق مهدویت ضامن سلامت و سعادت جامعه و فرد فرد انسان‌هاست، اعتقاد به بشارت‌های پیامبران گذشته و ائمه دین(ع) افراد با انگیزه و پرتوانی را در جامعه می‌تواند پرورش دهد، باور به حضور امامی ناظر بر اعمال، از جنبه فردی موجب پاک نگاه داشتن روح و پیراستن اعمال از زشتی‌هاست و از جنبه اجتماعی باعث هم‌دلی مؤمنان و ایستادگی در برابر ظالمان می‌شود، کارکرد وسیع و عمیق آموزه‌های مهدوی، جذابیت خاص موضوع را نشان می‌دهد، به همین دلیل، قشرهای مختلف جامعه پرسش‌های بسیاری در این موضوع دارند که لزوم پاسخگویی صحیح به آن‌ها از راهی مطمئن بر کسی پوشیده نیست.

احادیث شریف دلالت دارند که جنبش امام مهدى (علیه السلام) و انقلاب مقدس، در شانزده ماه به فرجام مى رسد. ایشان در شش ماه نخست، ترسان و امیدوار است و رخدادها را مخفیانه توسط یارانش رهبرى مى کند، سپس دو ماه یا بیشتر در مکه خواهد بود، آن گاه رو به مدینه مى آورد و مدت اندکى آن جا مى ماند، بعد رو به عراق مى آورد ، سپس به شام و قدس میرود.

اوج جنگ با دشمنانش، هشت ماه است که پیروزى هاى چشمگیرى هم به دست مى آورد و جهان اسلام زیر حکومتش یکپارچه مى شوند; سپس با یارى عیسى(علیه السلام) با غریبان صلح مى کند.