پیامبر اکرم(ص) روابط گستردهای را از سال ششم هجری قمری با جوامع، ملّتها و دولتها برقرار کرد که آثار عمده آن بعد از وفات آن حضرت در دوران خلفا به ظهور پیوست. نامههای آن حضرت به سران دیگر کشورها و انعقاد قراردادهای متعدّد با اقوام و قبایل مستقلّ عرب، پیمان صلح دائمی با نصارای نجران، از دلایل اهتمام آن حضرت به برقراری روابط صلحجویانه با دیگر ملّتها بود که به عنوان یکی از ابتکارهای ارزنده آن حضرت، در زمینه روابط بین المللی،قالبی نو در تاریخ مطرح میشود.