مهدی موعود | mahdimouood.ir

نام «سلیمان» در قرآن و کتاب مقدس آمده است. قرآن حضرت سلیمان را از بندگان صالح و انبیای مرسل خوانده که به او علم و حکمت داده شده است. واژه حکمت بیست بار در قرآن به کار رفته و بر لقمان، داوود، تعلیم پیامبر و قرآن اطلاق شده است. قرآن، پشتوانه حکومت سلیمان را «دانایی» و آن را زیربنای تحول و دگرگونی در جامعه انسانی می‏شمارد و از قدرت فوق‌العاده‌ حضرت سلیمان سخن می‌گوید، نه از وسعت کشورش که همه دنیا را گرفته بود.

 

او ، از پیامبران بنى اسرائیل بود . خداوند او را در بعلبک براى سِبط و نواده هاى بنى اسرائیل برانگیخت و پس از داود(علیه السلام) یعنى در زمان حکومت رومیان ، آمد. همسر پادشاه ، رومى فاجرى بود و آنان بُتى به نام « بَعْل » را مى پرستیدند . خداوند در مورد الیاس مى فرماید : « الیاس از فرستادگان ما بود . چون به قوم خود گفت: آیا پروا نمى کنید ؟ آیا « بَعْل » را مى پرستید و بهترین آفرینندگان را وا مى گذارید ؟! خدا پروردگار شما و پدران پیشین شماست ! پس او را دروغگو شمردند و در آتش احضار خواهند شد ، مگر بندگان پاکدین خدا ، و براى او میان آیندگان ، آوازه نیک به جا گذاشتیم »

اهداف اصلی گزاره‌های علمی قرآن شناخت خدا، آخرت، هدفداری آفرینش و نشان دادن اعجاز قرآن است و اهداف فرعی که مقدمه رسیدن به اهداف اصلی است، عبارتند از: طبیعت‌ شناسی و تشویق مسلمانان به مطالعه و بررسی علوم برای شناخت خدا.

حمد و سپاس خداوندی را سزاست که پس از خلقت انسان و کامل کردنش با حواس پنج‌گانه، برای آنان امامی قرار داد که نقش هدایتشان را بر عهده داشته باشد در مورد تعداد ائمّه بزرگوارمان در قرآن کریم و احادیث اهل بیت(ع) مطلب خاصّی ذکر نشده؛ امّا نبودن این مطلب در کتاب و سنّت، لزوماً به معنی نبودن فایده یا نداشتن سرّ نیست، همان‌گونه که خداوند متعال در تبیین احکام و قوانین اسلام و نیز در بیان قصص قرآنی، تنها به ذکر اشاره‌گونه آنها اکتفا کرده و عمده مطالب پیرامون آن ‌را به عهده رسول گرامی خود(ص) و پیشوایان معصوم اهل بیت گذاشته است.

«عهد» باطن همه اعمال و اقوال فردی و جمعی است؛ حتّی اگر بر پهنه هیچ کاغذ یا عهدنامه‌ای نیامده باشد. بی‌عهد هیچ حادثه‌ای اتّفاق نمی‌افتد. هیچ حرکت بزرگی به وجود نمی‌آید. آدمی می‌تواند عهد ببندد به‌همان‌سان که می‌تواند عهد بگسلد؛ یعنی قدرت اختیار، این امکان را برای او فراهم آورده است. هریک از فرهنگ‌ها و تمدّن‌های سترگ نیز صورت بیرونی «عهد»ی خاصّند که با مطالعة جدّی (و نه سرسری که موجب بروز غفلت و یا شیفتگی شود) در آن فرهنگ یا تمدّن کشف می‌شوند و ماهیت و باطن آن فرهنگ یا تمدّن را نشان می‌دهند.

اگرچه شیوه نامگذاری بسیاری از اولیاءالهی به همان روش معهود و متداول در میان مردمشان بود; یعنی توسط والدین و اجداد صورت می گرفت، شبیه آنچه که راجع به حضرت مریم علیها السلام آمده است که مادرش این نام را برای او برگزید.

از جمله القاب امام عصر (عج) ربیع الأنام (بهار مردمان) و نَضره الأیّام (سرسبزی دوران) است. با تفکر و اندیشه در این القاب زیبای حضرت، می توان به چند مشخصه ی یک خانواده مهدوی دست یافت: ... 1. شادابی: همانطور که فصل بهار، فصلی آکنده از شادابی،طراوات و نشاط برای طبیعت است، لقب زیبای «ربیع الأنام»، به معنای پیام آور شادابی ...

بعد از اینکه حضرت محمد ^(ص) میوه‎های بهشتی را در شب معراج تناول کردند، نور حضرت زهرا ^(س) در حضرت خدیجه منعقد شد. یکی از جهات نوری بودن حضرت زهرا ^(س) را همین مبدأ تکون مادیشان از عالم بهشت می‌دانند.
هم بوی بهار نوروز و هم بوی خزان فاطمی استشمام می‎شود. خوب که توجه می‎کنی، بوی حزن خزان، دل و دماغ فرح بهار را گرفته است. اصلاً حس عجیبی است. بگذارید توصیفش نکنیم.